نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکترای مدیریت بازرگانی،دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی
2 دانشجوی دکترای رشته اقتصاد، دانشکده دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه صنعتی شریف
3 عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی و روابط بینالملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده
کریدور اقتصادی چین-پاکستان از مهمترین مولفههای ابتکار یککمربند-یکجاده بهحساب میآید. پژوهش حاضر با طرح این پرسش که راهبردهای بازیگران منطقهای و فرامنطقهای در قبال کریدور چین-پاکستان چیست، تلاش کرده تا با تکیه بر با تکیه بر نظریه بازیها و روش پژوهش توصیفی-تحلیلی، به آن پاسخ بدهد. در پاسخ به سوال فوق، فرضیه پژوهش این است که آمریکا با همراهی کشورهای هند و پاکستان بازی منطقهای را آغاز کرده که طی آن با حضور ایران در پیمان سه جانبه هند، ایران و افغانستان و همچنین حضور چین در کریدور سیپک ، فرصت شکلگیری همکاری سودمند تهران و پکن در راستای توسعه بندر چابهار از آنها گرفتهشد. روش گرداوری داده های پژوهش نیز از طریق مطالعات کتابخانهای انجام گرفته است .
یافتههای پژوهش نشان میدهند که آمریکا با همراهی کشورهای هند و پاکستان، بازی در منطقه شکلگرفته که خروجی آن ایجاد شکاف میان دو کشور ایران و چین در راستای عدم توسعه مسیرهای ترانزیتی دو طرف در بندر چابهار است. بدین منظور، ایالات متحده آمریکا بازیگردان اصلی دو اتحاد منطقهای در جنوب و غرب آسیا شد. از یک طرف با چراغ سبز آمریکا، پاکستان اجازه همراهی با چین در کریدور مذکور را پیدا کرد. از طرف دیگر به منظور اطمینان از عدم تمایل ایران برای حضور چین در بندر چابهار، هندوستان به عنوان شریک راهبردی آمریکا، وارد پیمان سهجانبه هند-ایران-افغانستان به منظور توسعه بندر چابهار شد. در چنین شرایطی برمبنای مدل معمای زندانی در نظریه بازیها بهترین گزینه پیشروی ایران و چین همکاری با یکدیگر در مسیر توسعه بندر چابهار ایران است
کلیدواژهها