نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانش آموخته دکتری علوم سیاسی دانشگاه ازاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
2 کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه شهید بهشتی تهران
3 کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده
همه گیریِ جهانی کووید-19 موجبات آن را فراهم نمود تا از این طریق بتوان ابعادِ گونا‌گون این بحران جهان‌گستر را مورد واکاوی و ارزیابی قرار داد. یکی از مواردی که برای کشورمان بسیار مهم تلقی می شود، مقولۀ سیاستگذاریِ نهادهای بین المللی در مواجهه با ایران در زمانه و زمینۀ بحران های عالَم‌گیر است. نهادهایِ جهانی تحت تاثیر بلوک های قدرت و هژمون های جهانی رویکرد سیاست‌زده را جایگزین رهیافت سیاستگذارانۀ خود می کنند.
نویسندگان تلاش می کنند و با استفاده از چهارچوب نوگرامشی‌گرایی علت این بحران ها را از نقد سرمایه داری متاخر و آسیب ها و چالش های منبعث از آن آغاز نمایند. سپس با تاکید بر نقش نهادهای بین المللی در سیاستگذاری جهانی به این سوال پاسخ دهند که نهادهای فوق چه نسبتی با سیستم سرمایه داری متاخر و نمایندگان آن دارند؟ سپس با روش فراترکیبِ ادبیاتِ نظریِ نوگرامشین ها در اقتصاد سیاسی بین الملل به سوال اصلی مقاله یعنی علت رفتارهای متناقض‌نمای این نهادها و بازیگرانِ غیردولتی در قبال ایرانِ درگیرِ اپیدمی کرونا چیست، پاسخ دهند. فرضیه این پژوهش نیز این است که برداشت ساده انگارانه از نظام بین الملل، مکانیسم همکاری بین المللی را به خوبی مورد ژرفاکاوی قرار نمی دهد و از این رو هژمون با سازواره ای سلسله مراتبی در پی صورت بندی جانبدارانه سیاست گذاری جهانی بوده است.
کلیدواژه‌ها
)