بررسی تطبیقی دیپلماسی فرهنگی ایران و ترکیه در آسیای مرکزی

1.آدمی، علی ، نوری، مهسا (1392)، دیپلماسی فرهنگی ترکیه در آسیای مرکزی: فرصت­ها و چالش­های پیش­رو، فصلنامه مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 83، پاییز، صص27.

2. پارمر، ایندرجیت، کاکس، میشل (1390)، قدرت ‌نرم ‌و سیاست‌ خارجی ‌آمریکا (دیدگاه‌های ‌نظری، تاریخی‌ و جدید) ترجمه‌: جواد ‌علی‌پور، انتشارات امام صادق(ع).
3. حسن خانی، محمد (1384)، «دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی کشورها»، دو‌فصلنامه دانش سیاسی، شماره دوم، صص 148-135.
4. حسن خانی، محمد (1386)، نقش فرهنگ و ابزارهای فرهنگی در طراحی و پیشبرد دیپلماسی؛ با تأکید بر سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا. مجموعه مقالات همایش ارتباطات بین فرهنگی و سیاست.
5. حقیقی، رضا (1386)، فرهنگ و دیپلماسی (در آیینه­ی دیپلماسی فرهنگی اتحادیه­ی اروپا در قبال جمهوری اسلامی ایران)، تهران: انتشارات بین‌المللی الهدی.
6. دهشیار، ح (1385)، چارچوب تئوریک نظام بین­الملل و منافع ملی، پژوهش حقوق و سیاست، سال هشتم، شماره­ی 20، بهار و تابستان صص74-53.
7. دفتر مطالعات سیاسی و بین­المللی وزارت امور خارجه (1378)، کتاب قزاقستان، تهران: مرکز چاپ و انتشارات.
8. 8. دفتر مطالعات سیاسی و بین­المللی وزارت خارجه (1374)، تاجیکستان.
9. دفتر مطالعات سیاسی و بین­المللی (1387)، کتاب سبز قرقیزستان. تهران: چاپ اول، مرکز چاپ و انتشارات وزارت خارجه، بهار.
10. رابینسون، ر (1347)، جمهوری اول تکالینرکیه ترجمه­ی ایرج امینی. کتابفروشی تهران، تهران.
11. زیرک، عیسی (1376)، شناسنامه فرهنگی ترکمنستان، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، اداره کل فرهنگی و آسیا و اقیانوسیه، خردادماه.
12. سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (فروردین 1382)، مجله­ی چشم­انداز.
13. سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (1390)، نمایه 9،ترکمنستان، معاونت بین­الملل، مرکز بین­المللی تبلیغ. پاییز.
14. سازمان فرهنگ و تبلیغات اسلامی (1378)، طلایه، نگاهی به وضعیت فرهنگی تبلیغی ازبکستان.
15. شکوهی، سعید (1390)، بررسی مؤلفه­های دکترین عمق استراتژیک داوود اوغلو، سایت بررسی استراتژیک، بازیابی شده در: http://strategicview.org/1390/02/25
16. شرف­الدین، سید حسین (1385)، دیپلماسی فرهنگی آمریکا و فرانسه. فصلنامه­ی علوم سیاسی، سال نهم، شماره­ی سی­وششم، زمستان، صص356-349.
17. عابدینی، محمدحسین (1384)، فعالیت های فرهنگی دولتهای خارحی در آسیای مرکزی. ماهنامه­ی ایراس، شماره­ی 4.
18. مرجانی­نژاد، احمد (10/12/1391)، دیپلماسی دینی در ترکیه، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، بازیابی شده در: www.icro.ir/index.aspx?fkeyid=&siteid.
19. ملکیان، محسن (1391)، روابط فرهنگی ایران و تاجیکستان، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال پنجم، شماره 11، پاییز و زمستان، صص114-95.
20. نقدی­نژاد، حسن و پورابراهیم، ناصر (1388)، بررسی سیاست­های ترکیه در آسیای مرکزی و قفقاز. فصلنامه­ی مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، زمستان، صص58-33.
21. نوروزی، نورمحمد (1379)، تقابل ایران و ترکیه در آسیای مرکزی و قفقاز. مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، شماره­ی 29، بهار.146-113.
22. واعظی، محمود (1386)، ژئوپلتیک بحران در آسیای مرکزی و قفقاز، (بنیان­ها و بازیگران)، تهران: وزارت امورخارجه.
23. Kalin, i. (2008). "Turkey and the Middle East: Ideology or Geopolitics? Private View, No.13, autumn, 193-207.
24. Malone, G.D. (1998). Political Advocacy and Cultural Communication: Organizing the Nation^, s Public Dioplomacy. University Press of America.
25. Nye. Joseph(2004),Soft power: The Means To Success in Word of Politics , New York: public Affairs 2004.
26. Nye. Joseph (2005), Soft Power and Higher Education, New York : Harvard University.
27. Nye. Joseph S(1990) Bound To Lead: The changing Nature of American power” , New York:Basic Books.