Document Type : Original Article

Authors

1 Assistance Professor at Azad University-Rasht

2 MA of International Relation, University of Guilan

Abstract

Culture and its function in the sphere of diplomacy and foreign policy, particularly with the advent of constructivism and critical theories, serve an instrumental role in politics and diplomacy of countries throughout the globe. Hence culture, in particular, Shia-Ashoura one, is of the utmost prominence to Islamic Republic of Iran’s policy especially as regards the sphere of nuclear activities so that the discourse of this culture, which stresses truthfulness, rejection of compromise and humiliation, and resistance to violence, has evidently been the dominant language of Iran’s policy towards nuclear talks overtwo past decades. Such discourse has exerted its beneficial impact on the demands and strategies of the country through the negotiation. With respect to the discourse, the prime question arisen in the current paper is that what was the effect of Ashoura and its culture has been in Iranian officials Positions in nuclear issue in the west in 1384-1392? This paper studies this issue with library resources. The hypothesis is, the leading role of the culture in Iran’s unaccompanied confrontation and resistance to the West from one side, and from the other side the country’s vindication of rightfulness, rejection of compromise and submission to West, in particular America. The main conclousion of the paper is, Shiite-Ashora Culture Pushed Iranian officials Positions in nuclear issue in 1384-1392 to identity concepts such as centrality of justice, Martydom, oppression, upright, Arrogance and rejection of compromise that to see a mental image led to erosion negotiations and deepening distrust to the west.

Keywords

1. آدمی، علی، احسان موحّدیان و رضا نیکنام (1392)، «تحلیل محتوای کیفی و کمی مواضع ضد غربی مقام معظم رهبری قبل و بعد از تحریم بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه ی پژوهش های راهبردی سیاست، سال دوم، شماره ی 5، تابستان. 2. ازغندی، علیرضا (1391)، چارچوب ها و جهت گیری های سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، چاپ دوم، تهران: نشر قومس. 3. امام خمینی، روح الهس (1372)، صحیفه ی نور، تهران: مؤسّسه ی نشر آثار امام خمینی. 4. جعفری پناه، مهدی و منصور امیراحمدی (1391)، «مؤلّفه های قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران با رویکرد اسلامی»، معرفت سیاسی، سال چهارم، شماره ی دوم، پاییز و زمستان. 5. حاتمی راد، منصور (1386)، «راهبردهای هسته ای از دیدگاه مقام معظم رهبری»، فصلنامه ی پیام، شماره ی 87. 6. دهشیری، محمدرضا (1389)، «تأثیرات فرهنگی انقلاب اسلامی بر روابط بین الملل»، مجلّه ی اندیشه ی انقلاب اسلامی، شماره ی 7 و 8. 7. دهقانی فیروزآبادی، سیّدجلال (1389)، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، چاپ سوم، تهران: انتشارات سمت. 8. دهقانی‌فیروزآبادی، سیّدجلال (1388)، «گفتمان عدالت در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، معرفت سیاسی، سال اوّل، شماره ی اوّل، بهار و تابستان. 9. روحانی، حسن (1391)، امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای، چاپ چهارم، تهران: مجمع تشخیص مصلحت نظام، مرکز تحقیقات استراتژیک. 10. رنجبر، مقصود (1382 الف)، منافع ملی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: نشر زیتون. 11. رنجبر، مقصود، (1382 ب)، «گفتمان عاشورایی و انقلاب اسلامی»، مجلّه ی پگاه حوزه، شماره ی 92. 12. سریع‌القلم، محمود (1385)، عقلانیت و توسعه یافتگی، تهران: نشر سفیر. 13. سلطانی نژاد، احمد و مهدی شاپوری (1392)، «ایران و آمریکا: چرخه منفی برسازی و استمرار مناقشه هسته ای»، فصلنامه روابط خارجی، سال پنجم، شماره ی اوّل، بهار. 14. سیف زاده، حسین (1384)، «آسیب شناسی سیاست خارجی و چارچوبی برای ساماندهی طرز تلقی ها»، مجله ی حقوق و علوم سیاسی، شماره ی 69. 15. عبداله  خانی، علی (1383)، نظریه ای بر امنیت، مقدمه ای بر طرح ریزی دکترین امنیت ملی، چاپ سوم، تهران: مؤسّسه ی فرهنگی مطالعات ابرار معاصر. 16. عمیدزنجانی، عبّاسعلی (1374)، گزیده انقلاب اسلامی و ریشه های آن، چاپ چهارم، تهران: نشر کتاب سیاسی. 17. عیوضی، محمّدرحیم (1387)، «تحلیلی بر سیاست خارجی محمود احمدی نژاد»، راهبرد یاس، شماره ی چهاردهم، تابستان. 18. فلّاحی، سارا (1386)، «بررسی مقایسه ای دیپلماسی هسته ای دوران ریاست جمهوری محمّد خاتمی و محمود احمدی نژاد (تا پایان قطعنامه ی 1747 شورای امنیت)»، پژوهشنامه ی علوم سیاسی، شماره ی 6، بهار. 19. قرآن کریم 20. قادری، حاتم (1387)، اندیشه های سیاسی در اسلام و ایران، چاپ نهم، تهران: انتشارات سمت. 21. قوام، سیّدعبدالعلی (1384)، روابط بین الملل: نظریه ها و رویکردها، تهران: انتشارات سمت. 22. گل محمّدی، احمد (1386)، «درآمدی بر تبیین فرهنگی سیاست (نگاهی به رهیافت فرهنگ سیاسی در علم سیاست)»، پژوهشنامه ی علوم سیاسی، شماره ی 6، بهار. 23. متّقی، ابراهیم و حجّت کاظمی (1386)، «سازه انگاری، هویت، زبان و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه ی سیاست، دوره ی 37، شماره ی 4، زمستان. 24. مشیرزاده، حمیرا (1391)، تحوّل در نظریه های روابط بین الملل، چاپ هفتم، تهران: انتشارات سمت. 25. مشیرزاده، حمیرا و حیدرعلی مسعودی (1388)، «هویت و حوزه های مفهومی روابط بین-الملل»، فصلنامه سیاست، دوره ی 39، شماره ی 4، زمستان. 26. موسوی مقدّم، علیرضا و مهدی جاودانی مقدّم (1387)، «نقش فرهنگ ملی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، دانش سیاسی، سال چهارم، شماره ی دوم، پاییز و زمستان. 27. نهج البلاغه 28. نقیب زاده، احمد (1378)، «تأثیر فرهنگ ملی بر سیاست خارجی: مورد جمهوری اسلامی ایران»، مجله سیاست خارجی، سال سیزدهم، شماره ی 3، پاییز. 29. نقیب زاده، احمد (1388)، درآمدی بر جامعه شناسی سیاسی، چاپ هفتم، تهران: انشارات سمت. 30. ونت، الکساندر (1384)، نظریه اجتماعی سیاست بین الملل، ترجمه ی حمیرا مشیرزاده، چاپ اوّل، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی.  1. Adler, Emanuel (1997), “seizing the Middle Ground: Constructivism in World Politics”, European Journal of International Relations, vol.3. 2. Haji-Yousefi, Amir Mohammad (2010), “Iran's foreign policy during Ahmadinejad: from confrontation to accommodation”, conference of the Canadian Political science association, Concordian University, Montreal, Canada. 3. Kylie, Baxter and Shahram Akbarzadeh (2008), US Foreign Policy in the Middle East: The Roots of Anti Americanism, New York: Rutledge. 4. Lapid, Yousef and Friedrich Kratochwill (1996), the Return of Culture and Identity in IR Theory, Roulder, Colo: Lynne Rienner. 5. Rittbergger, Volker (2002), “Approaches to the study of Foreign Policy Derived from International Relations theories”, Annual Meeting of the International Studies Association, New Orleans.