Document Type : Original Article

Authors

1 Member of faculty of political science Yasouj University

2 Master of Political Science, Yasouj University

Abstract

The comparison of the Iran revolution with the French and Russian revolutions shows that the Iran revolution has not been able to affect the European countries as much as two other revolutions. This is despite the fact that in Iran, revolutionaries from the very beginning sought to export their revolution to various parts of the world. The question that arises is why the export of the revolution by Iran failed to bring the expected results? For this purpose, the Laclau and Mouffe discourse approach has been used. The findings of the research show that the discourse of the Islamic Revolution has not succeeded in making myths due to lack of availability and credibility, which is one of the characteristics of the superiority of a discourse And thus failed to have a remarkable reflection in Western Europe. In addition, Western modernity has been able to managed dislocation through hegemonic interventions. Also, the continuity of Western hegemony can be attributed to the highlighting and marginalization of the discourse mentioned.

Keywords

1. ابراهیمی، نبی الله(1389)، «گفتمان اسلام سلفی و جهانی شدن امنیت خاورمیانه»، فصلنامه ی مطالعات راهبردی، سال سیزدهم، شماره ی 4، صص 175-194. 2. اطهری، سیّدحسین، زمانی، سمیّه (1392)، «تحلیل انتقادی گفتمان صدور انقلاب امام خمینی»، فصلنامه ی مطالعات انقلاب اسلامی، سال دهم، شماره ی 24، صص 181-196. 3. افتخاری، اصغر (1391)، «مفهوم و جایگاه جنگ نرم در گفتمان انقلاب اسلامی بر اساس اصول قرآن کریم»، پژوهش نامه انقلاب اسلامی، سال اوّل، شماره ی 2، صص 1-27. 4. امام خمینی(1368)، صحیفه نور: مجموعه وصایای امام خمینی، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جلد 11. 5. امینیان، بهادر (1387)، «اسلام ستیزی در غرب: دلایل و ویژگی ها»، فصلنامه ی سیاست خارجی، سال بیست و دوم، شماره ی 1، صص 105-122. 6. ایّوبی، حجّت الله (1380)، «مؤلّفه های گفتمان سیاسی انقلاب اسلامی»، فصلنامه ی اندیشه انقلاب اسلامی، پیش شماره ی اوّل، صص 21-36. 7. بهروزلک، غلامرضا (1385)، «اسلام سیاسی و جهانی شدن»، فصلنامه ی مطالعات راهبردی، سال نهم، شماره ی 1، صص 145-170. 8. تاجیک، محمّدرضا (1378)، فرامدرنیسم و تحلیل گفتمان، تهران، دفتر نشر و فرهنگ اسلامی. 9. خانی آرانی، الهه، برزگر، ابراهیم (1390)، «بازتاب انقلاب اسلامی ایران بر اروپای غربی»، فصلنامه ی مطالعات انقلاب اسلامی، دوره ی هشتم، شماره ی 26، صص 125-152. 10. خرّمشاد، محمّدباقر(1381)، «انقلاب اسلامی ایران و بازتاب آن در رویکرد نظری»، فصلنامه‌ی اندیشه انقلاب اسلامی، سال دوم، شماره‌ی 1، صص 57-80. 11. خوشروزاده، جعفـر(1385)، «میشـل فوکـو و انقلاب اسلامی: رهیافــت پسا مدرنیســتی از منظــر تحلیــل گفتمان»، فصلنامه ی پژوهشی متین، شماره های 31 و 32، صص 59-86. 12. داوودی، علی اصغر (1389)، «نظریه گفتمان و علوم سیاسی»، فصلنامه ی مطالعات سیاسی، سال دوم، شماره ی 8، صص 51-74. 13. درخشه، جلال (1387)، گفتارهایی درباره انقلاب اسلامی، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق. 14. شریعتی نیا، محسن (1389)، «ایران هراسی: دلایل و پیامدها»، فصلنامه ی روابط خارجی، سال دوم، شماره ی 6، صص 191-208. 15. شریف زاده، بهمن (1390)، «مدیریت معنویت گرایی در جهان غرب»، فصلنامه ی مطالعات معنوی، شماره‌ی 1، صص 31-46. 16. شیرغلامی، خلیل (1388)، «جایگاه اجتماعی و سیاسی مسلمانان در اروپا»، فصلنامه ی سیاست خارجی، سال بیست و سوم، شماره ی 2، صص 395-448. 17. صفوی، یحیی، ابراهیمی کیایی، هادی (1394)، «بررسی نسبت گفتمانی میان بیداری اسلامی با انقلاب اسلامی»، فصلنام‌ی مطالعات انقلاب اسلامی، سال دوازدهم، شماره‌ی 40، صص 145-164. 18. عباسی اشلقی، مجید(1391)، «بازتاب های معناگرایانه انقلاب اسلامی ایران بر اسلام گرایی در خاورمیانه»، فصلنامه ی راهبرد، سال بیست و یکم، شماره ی 62، صص 113-140. 19. علوی سیستانی، علی (1387)، «امام خمینی و نقد غرب در پرتو آرمان های انقلاب اسلامی»، فصلنامه ی 15 خرداد، دوره ی سوم، شماره ی 17، صص 1-16. 20. فتحی، یوسف (1393)، «نسبت صدور انقلاب اسلامی و بیداری اسلامی از منظر امام خمینی»، فصلنامه ی مطالعات انقلاب اسلامی، سال یازدهم، شماره ی 36، صص 71-90. 21. فلّاح نژاد، علی (1384)، سیاست صدور انقلاب اسلامی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی. 22. کسرایی، محمدسالار، پوزش شیرازی، علی (1388)، «نظریه گفتمان لاکلا و موفه، ابزاری کارآمد در فهم و تبیین پدیده های سیاسی»، فصلنامه ی سیاست، دوره سی و نهم، شماره ی 3، صص 339-360. 23. لاکلا، ارنستو و موفه، شانتال (1393)، هژمونی و استراتژی سوسیالیستی، ترجمه ی محمّد رضایی، نشر ثالث. 24. مجیدی، محمدرضا، صادقی، محمد مهدی (1391)، «تاملّی انتقادی در مفهوم و ایده اسلام اروپایی»، فصلنامه ی روابط خارجی، سال چهارم، شماره ی 1، صص 113-148. 25. مجیدی، محمّدرضا، صادقی، محمّدمهدی (1390)، «جلوه ها و نمودهای اسلام هراسی در اروپا؛ رویکردهای نئومحافظه کار و لیبرال»، فصلنامه ی مطالعات انقلاب اسلامی، سال هستم، شماره‌ی 24، صص 303-330. 26. محمّدی، منوچهر (1385)، بازتاب جهانی انقلاب اسلامی، تهران، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه ی اسلامی. 27. مرشدی‌زاده، علی، غفّاری هشجین، زاهد (1385)، «اسلام هراسی در اروپا: ریشه ها و عوامل»، فصلنامه ی دانش سیاسی، سال سوم، شماره ی 2، صص 113-140. 28. مقدّمی، محمّدتقی (1390)، «نظریۀ تحلیل گفتمان لاکلا و موفه و نقد آن»، فصلنامه ی معرفت فرهنگی اجتماعی، سال دوم، شماره ی 2، صص 91-124. 29. ملکی، عبّاس (1385)، «کندوکاو در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه ی راهبرد یاس، سال سوم، شماره ی 5، صص 53-86. 30. موفه، شانتال (1391)، درباره امر سیاسی،ترجمه ی منصور انصاری،نشر رخدادنو. 31. ناصری، علیرضا (1387)، بحران معنویت در عصر حاضر، قم، انتشارات جامعه المصطفی العالمیه. 32. واعظ زاده خراسانی، محمّد (1381)، «امام خمینی و اندیشه جهانی شدن انقلاب اسلامی»، فصلنامه ی اندیشه انقلاب اسلامی، سال دوم، شماره ی 1، صص 5-18. 33. یورگنسن، ماریان، فیلیپس، لوئیز(1389)، نظریه و روش در تحلیل گفتمان، ترجمه هادی جلیلی، تهران، نشر نی. ب) انگلیسی 1. Dabirimehr, Amir, Tabatabai Fatmi, Malihe (2014), “Laclau and Muffes Theory of Discourse”, Journal of Novel Applied Sciences, Vol.3, No.11, pp.1283-1287 2. Devos, Patrick (2003), “Discourse Theory and the Study of Ideological Formations: andysing Social Democratic Revisionism”, International Pragmatics Assosciation, vol 13, no 1, pp.163-180 3. Laclau, E. (1990), New Reflections on the Revolution of our Time, London: Verso 4. Laclau, E. and muffe, C. (1985), Hegemony and Socialist strategy-towards a Radical Democratic Politics, London: Verso 5. Laclau, E. and Mouffe (2002), Recasting Marxism, in: James Martin, Antonio Gramsci,Critical Assesment of Leading Political philosophers, London: Routledge.